سلام.من کلا از بچگی که همه دختر ها دنبال عروسک بازی بودن دنبال کامپیوتر بودم. زمانی که من بچه بودم کسی کامپیوتر نداشت.فقط یه سری خانوادهای پولدار . یادمه تو کارآگاه گجت یه دختری بود که یه کیفی داشت که توش کامپیوتر بود. منم برای خودم با مقوا یه همچین چیزی درست کرده بودم
کلا تخیل قوی داشتم و همش دنبال هیجان بودم. از فیلم هایی هم که هکر ها توش بودن خوشم میومد.تا دبیرستان که شد مام بالاخره کامپیوتر خریدیمیادمه اون موقع فیلم جان سخت 4 سی دیش اومده بود بیرون.مام که جو گیر!! دیگه صد در صد مطئن شدم راهم رو درست انتخاب کردم.(چه اشتباهی!!)
یه سی دی هم بود که داداشم با خرید اینترنتی گرفته بود که در مورد هک و اینا توضیح داده بود. اون موقع با اینترنت دایل آپ نمیشد توضیحات رو عملی کرد. البته توضیحات خاصی هم توش نبود
خلاصه تو دوران دانشگاه با کلی ذوق و شوق امنیت اطلاعات رو دنبال کردم و الان که بزرگ شدم فهمیدم چقدر بچه بودم!! که دنبال این کارا بودم. الانم اطلاعاتم به نسبت خوبه ولی خب که چی بشه؟پول توشه؟نون توشه؟
بعدشم همه استادام و خانوادمم دعوام میکردن میگفتن کدوم دختری این کارا رو میکنه که تو میکنی که بیان بگیرنت آبروت بره همه جا؟
و کلا ذوقمو نابود کردن همه. ولی خب الان میبینم راست میگن.تهش هیچی نیست.نهایتش اینه که با پلیس یا سپاه کار کنم که ....
(*************************************************************************************************************)
در کل پیشنهادم به خانم هایی که این پیام رو میخونن اینه که به جای اینکه وقتشون رو بذارن رو برنامه نویسی و کامپیوتر و ... وقت بذارن رو یادگیری آشپزی و مدیریت خانواده و ...
چون آخرش یه دختر هرچقدر تو زمینه کاری و درسی افتخار داشته باشه ( مثل من) بازم نگاه همه به توانایی های مدیریت خانوادشه.و اگه بلد نباشه همه مسخرش میکنن